Nietzsche'sinden tut, Diyojen'e, adamların özlü sözleri dillere destan.
Buraya kadar sorun yok. Ben işin perde arkasındayım.
Farabi, bin yıl önce aklına şekilli bir söz geldiğinde ordan oraya nasıl koşturdu onu merak ediyorum.
Misal Mevlana; "Mum olmak kolay değildir, ışık saçmak için önce yanmak gerekir" dedikten sonra,
"Anam ne biçim laf ettim lan, hemen unutmadan yazayım, aha tükenmez kalem yazmıyor, yok kurşun da olmaz, pilotla yazayım, hani kağıt nerde..." diye telaşlandı mı telaşlanmadı mı?
Benim merak ettiğim bu.
Büyük düşünürler de telaşlanır...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder